دکتر امیر اسهرلوس
پیرچشمی به حالتی گفته می‌شود که بعد از سن چهل سالگی، دیدن فاصله‌های نزدیک دچار اختلال می‌شود. در این حالت برای دیدن نزدیک عینک تجویز شده و مشکل حل می‌شود. اگر همزمان دید دور هم دچار مشکل باشد، عینک دور و نزدیک استفاده می‌شود یا به جای آن، عینک‌های دو دید و چند دید می‌تواند تجویز گردد. اگر بیمار شرایط استفاده از عینک را نداشته باشد، لنزهای دو دید مخصوص پیرچشمی به عنوان تنها جایگزین ایمن عینک‌های پیرچشمی توصیه می‌شود.
تنها دلیل ایجاد پیرچشمی و پیشرفت آن افزایش سن است. با افزایش سن، انعطاف عدسی داخل چشم (کریستالین لنز) کم می‌شود و امکان تنظیم فوکوس را از دست می‌دهد. این اختلال در ۴۰ سالگی با حالت خفیف شروع می‌شود و تا حدود ۶۰ سالگی پیشرفت می‌کند و بعد از آن ثابت می‌ماند.
پیرچشمی هیچوقت باعث نابینایی نمی‌شود. برخلاف تصور عمومی، مبنی بر اینکه افزایش پیرچشمی ممکن است در آینده باعث نابینایی شود، در واقع چنین چیزی هیچوقت اتفاق نمی‌افتد. البته که هر دو سال یک‌بار نمره عینک شما افزایش پیدا می‌کند و نیاز به عینک قوی‌تر پیدا می‌کنید اما این به معنای رفتن به سمت نابینایی نیست. معمولا عینک نزدیک پیرچشمی از نمرةٔ حدود ۱.۰۰ شروع می‌شود و نهایتاً تا نمره ۳.۰۰ پیشرفت می‌کند. این اختلال هیچگونه درمان دارویی یا روش پیشگیری مؤثری ندارد و هر ادعایی در این زمینه صرفاً تبلیغات پوچ تلقی خواهد شد.
واژگان کلیدی این مقاله:
پیرچشمی، پرسبایوپی، افزایش سن، عینک مطالعه، نزدیک بینی، درمان پیرچشمی، پیشرفت پیرچشمی، دوربینی، عینک تدریجی، لنز مولتی فوکال
مطالعه این مقاله هم به شما توصیه می‌شود:
:: برای پیرچشمی، جراحی بهتر است یا عینک؟
۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
بررسی انواع لنزهای تخصصی پیرچشمی
۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
رفع چالش پیرچشمی با عینک‌های شغلی و اداری
۱۸ مهر ۱۴۰۱
نتایج پژوهش جدید پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا ارواین آمریکا نشان می‌دهد، یک درمان شیمیایی از قابلیت بازیابی بینایی در موش‌های نابینای ارثی برخوردار است.
تمامی حقوق این مجموعه متعلق به دکتر امیر اسهرلوس است.
طراحی وب‌سایت: هورماه
